Belgie, land van Ooit

In Belgie waar het vermofte Vorstenhuis sinds
Leopart van Saxen Coburg na de tien daagse veldtocht
het Maas en Waal leger verslagen de Fransoos
het rapalje met groot leger te hulp liep en Brussel
na de opstand poort voor poort niet opnieuw hernomen
de Prins van Oranje bijna door het grauw gedood en
Leopart Koning der Belgen werd, de bloedhound die
zijn naam in de geschiedenis wilde vestigen door
in Congo wel 10 miljoen zwarten te laten doden
waar Hilter de messias der Zionisten met
zijn amper 6.5 miljoen joden niks bij is.

In dit Belgie waar de Kroonprins om het hartst
in zijn fasisten auto met stijgerend paard logo
tegen de sneltrein Tralys raced en wel 15 horloges
per dag kan kopen van zijn 300.000 Euro toelage
per jaar of drie Italiaanse Ferrraries.

Waar staatsruif pikexperts miljoenen laten
verdwijnen om het joch te laten wonen.

Belgie waar niet erkende koningsdochters
gekroonde kikkers van papiermachee boetseren.

Dit Belgie waar Koninginnen eeuwen na de
guiliotine met sjaals zo lang dat deze
in een open auto om de wielen draaien
de dood vinden tijdens een woeste autorit.
*Astrid.

Dit Belgie is in de uitverkoop;

Est-il exact que des contacts ont été pris avec
l’Exécutif des musulmans et qu’un centre islamique
serait établi sur ce terrain ?
3. Klopt het dat er terzake contacten geweest zijn
met de Moslimexecutieve en dat op voornoemd terrein

Is het juist dat er contracten waren voordien met..

Is men bezig met de Russische Aandelen en Obligaties.

DE STAND VAN ZAKEN IN VERBAND MET DE VERGOEDING VAN RUSSISCHE WAARDEPAPIEREN VAN VOOR 1917

De heer Karim Van Overmeire (VL. BELANG). – Het dossier van de Russische waardepapieren sleept al vele jaren aan. Eerder hebben onder meer ex-collega Frank Vanhecke en collega Vandenberghe het hier ter sprake gebracht. De Belgische Staat heeft de mensen – of hun erfgenamen – die schade hebben geleden ten gevolge van de nationalisaties na de communistische machtsgreep in 1917, de hoop gegeven dat ze een deel van hun eigendommen zouden kunnen recupereren door in de loop van 2000 de gedupeerden op te roepen zich kenbaar te maken en bij de diensten van de minister een dossier in te dienen.

Intussen zijn er jaren voorbijgegaan en is België er blijkbaar niet in geslaagd enige beweging te krijgen in dat dossier. De kans dat de betrokkenen ooit één roebel van de hen ontvreemde bezittingen of gelden zullen terugzien, lijkt overigens steeds kleiner te worden. Rusland weigert immers tot nog toe zijn aansprakelijkheid te erkennen en zijn verantwoordelijkheid op zich te nemen.

Op de vraag van collega Vandenberghe van begin november van vorig jaar antwoordde de regering dat president Poetin wilde laten onderzoeken of er mogelijkheden bestaan om in dit dossier vooruitgang te boeken en daarover desgevallend onderhandelingen met België aan te vatten. Indien de bevoegde Russische instanties echter van oordeel zijn dat er geen redenen tot onderhandelen zijn, dan wordt de zaak als gesloten beschouwd. Intussen is er alweer enige tijd verstreken en vragen we ons af of we de zaak als hangende dan wel als gesloten moeten beschouwen. Gelet op de negatieve houding van Rusland de voorbije jaren in dit dossier, moeten we misschien aannemen dat we op het laatste scenario afstevenen.

Wat is de huidige stand van zaken in dit dossier?

Welke de stappen zijn er gezet sinds de laatste ontmoeting met president Poetin naar aanleiding van Europalia?

Hebben de Russische instanties reeds een advies gegeven en zo ja, hoe luidt dit?

Indien Rusland definitief weigert om voor dit dossier een behoorlijke regeling uit te werken, welke gevolgen zal dit hebben voor de relaties tussen België en Rusland?

Overweegt de Belgische regering in dat geval zelf op een of andere wijze de gedupeerden te vergoeden, desgevallend ten koste van hulp of bijstand die Rusland eventueel van België krijgt?

De heer Vincent Van Quickenborne, staatssecretaris voor Administratieve Vereenvoudiging, toegevoegd aan de eerste minister. – Sinds de oproep in de loop van 2000 en het samenstellen van een dossier wordt deze kwestie bij elk contact met topministers van de Russische Federatie ter sprake gebracht. Dit gebeurde eveneens tijdens het onderhoud tussen president Poetin en eerste minister Verhofstadt op 3 oktober 2005. Ook op 12 december 2005 bracht de eerste minister het dossier van de Russische waardepapieren bij zijn collega Fradkov ter sprake.

Ondanks al dit aandringen van Belgische zijde om deze zaak zo spoedig mogelijk op te lossen, geeft de Russische Federatie momenteel te kennen dat ze de zaak bestudeert en nagaat welke elementen aanleiding kunnen geven tot bilaterale onderhandelingen. Volgens premier Fradkov kan dit onderzoek een aanzienlijke tijd duren.

De Russische instanties hebben dus nog geen advies gegeven. Aan een definitieve weigering van Rusland om een behoorlijke regeling uit te werken zijn we dus nog niet toe.

Ingevolge het overleg met de belangenorganisatie Scripta Russiae manent op 30 november 2005 onderzoekt het departement van de minister van Buitenlandse Zaken welke concrete stappen momenteel nog kunnen worden gedaan om het dossier bij Rusland te verduidelijken.

De heer Karim Van Overmeire (VL. BELANG). – Blijkbaar blijft het dossier dus maar aanslepen. Een van mijn collega’s of ikzelf zullen er dan ook later nog op terugkomen.


Karim Van Overmeire

Doe je voorzichtig, zei ik maar dat lachte hij weg

911 dagen na Pim Fortyun werd Theo van Gogh vermoord om
evenals de Madrid trein aanslag 912 dagen, vanwege tijd
verschil of datumgrens, na de vliegtuigen in het WTC
aanspraak te maken op de betalingen voor nabestaanden
van jihadisten killed in action vanuit percentages van
internationale islamitische geldwissel transacties en
halal-banken die vrijelijk vanuit de kerkelijke
belastingvrijstellingen voor moskeevereningen opereren.

Met twee vliegen in een klap heeft godsdienstwaanzinnige
Mohammed Bouverie de entertainmentindustrie dat het
redeloos dier dat de massa is voedt en publieke opinie
in deze mediacratie van Brusselse Euro-academici en
Haagse Talpamens idolen vormt, doen denken dat de
rituele slachting gevolg was van het filmpje Submission.

Deze synchroniciteit, zijnde slechts het samenvallen
van gebeurtenissen vanuit de positie van de waarnemer wordt
als causaliteit, zijnde beredeneerbare oorzakelijkheid,
gepresenteerd.

Frédérique Spigt in Trouw deGids: De zomer voor zijn dood
vertelde hij over zijn filmplannen met Ayaan Hirsi Ali.
Doe je voorzichtig, zei ik, maar dat lachte hij weg.
Toen het gebeurde was ik ontzettend kwaad en aangedaan.

Het plagen over de mensheid uitspreken is als in de toespraak van zijn
ene zus voor de crematie dat hij toespraken tot vallende blaadjes hield.

De vriendjes van de zoon van Theo zeiden tegen Liewe dat het net goed
was dat zijn vader dood was en dat Hirsi snel zou volgen.
Dan is het begrijpelijk dat hij een Sint cadeautje van Ayaan terugzond.
Vaak speelde een moslimvriendje uit de staat bij hen thuis en Theo vroeg
waarom ze niet naar zijn vriendje thuis gingen. Dat mocht niet van de
moslimmama. Zijn zoon zou het huis haram, vies maken.

En dat zijn dan je overburen in je eigen land waar wij
om onze blauwe ogen of zwarte huid de haat krijgen
te verdragen van niet westerse islamisten die een
eigen wereldordening willen opleggen door onze taal
te leren en de macht te grijpen vanwege hun door de
kapitalistisch langs elkaar heen leving en afhankelijkheid
van de geldecomonie maatschappelijk ondergeschikte positie.

Verder uit Trouw;
Een opvallend lied is ’Reviens-moi’ voor Theo van Gogh. „In het Frans. Sjiek voor Theo, hij kwam toch uit Wassenaar.” Aan haar sleutelbos hangt nu nog zijn huissleutel. Ze presenteerden samen een nieuwsprogramma op Talk Radio. Spigt haalde hem vijf uur ’s ochtends op, ’bracht hem met elektroden bij uit zijn comateuze slaap’ en reed met hem naar Hilversum. „En knorrig dat we waren.” Ze mist hem als vriend en als nar. „Hij kon ook heel kwetsend zijn en dat waardeerde ik niet altijd.” Spigt noemde hem eens Deo van Gogh. „Daar ging hij eindeloos op door, hij sprak bijvoorbeeld plagen uit over de mensheid. Op een ochtend was ik het zat, ik zette hem de auto uit en reed door. Op de radio zei ik dat Theo niet kon komen. Hij belde vanaf een tankstation de uitzending in: „Vuile leugenaar! Je hebt me eruit gegooid!” Ik zei: ’Ik vind het vreselijk, kom je hierheen?’ Hij kwam niet want hij had ook zijn trots.” Een week later was het weer goed. Spigt zou die uitzending graag eens terughoren.

De zomer voor zijn dood vertelde hij over zijn filmplannen met Ayaan Hirsi Ali. „Doe je voorzichtig, zei ik, maar dat lachte hij weg. Toen het gebeurde was ik ontzettend kwaad en aangedaan. Vermoord, je krijgt het je mond niet uit.”

Naast het lied voor Theo en enkele liefdesliederen staan er maatschappijkritische nummers op het album. In ’Het hart van onze tijd’ ligt een man al weken dood thuis, en in ’Danse Macabre’ bekritiseert ze de hypocrisie van het Haagse Binnenhof. Ze schreef het tijdens de paspoortaffaire rond Hirsi Ali, die voor Spigt een Jeanne d’Arc is. Een recensent vond de tekst, met regels als ’Dans / Met Judas Iskariot’ ongenuanceerd. „Maar ’Befehl ist Befehl / Wet is wet, l’histoire se repète’, dat ís toch zo. ’kerktoren, minaret / tegen elkaar opgezet’, zingt ze verder. „Polariseren om stemmen te winnen is vreselijk. Ik woonde tien jaar met veel plezier in Spangen en was blij als ik mijn Marokkaanse buurman aan startkabels kon helpen. We kunnen best naast elkaar leven.”