evenals de Madrid trein aanslag 912 dagen, vanwege tijd
verschil of datumgrens, na de vliegtuigen in het WTC
aanspraak te maken op de betalingen voor nabestaanden
van jihadisten killed in action vanuit percentages van
internationale islamitische geldwissel transacties en
halal-banken die vrijelijk vanuit de kerkelijke
belastingvrijstellingen voor moskeevereningen opereren.
Met twee vliegen in een klap heeft godsdienstwaanzinnige
Mohammed Bouverie de entertainmentindustrie dat het
redeloos dier dat de massa is voedt en publieke opinie
in deze mediacratie van Brusselse Euro-academici en
Haagse Talpamens idolen vormt, doen denken dat de
rituele slachting gevolg was van het filmpje Submission.
Deze synchroniciteit, zijnde slechts het samenvallen
van gebeurtenissen vanuit de positie van de waarnemer wordt
als causaliteit, zijnde beredeneerbare oorzakelijkheid,
gepresenteerd.
Frédérique Spigt in Trouw deGids: De zomer voor zijn doodHet plagen over de mensheid uitspreken is als in de toespraak van zijn
vertelde hij over zijn filmplannen met Ayaan Hirsi Ali.
Doe je voorzichtig, zei ik, maar dat lachte hij weg.
Toen het gebeurde was ik ontzettend kwaad en aangedaan.
ene zus voor de crematie dat hij toespraken tot vallende blaadjes hield.
De vriendjes van de zoon van Theo zeiden tegen Liewe dat het net goed
was dat zijn vader dood was en dat Hirsi snel zou volgen.
Dan is het begrijpelijk dat hij een Sint cadeautje van Ayaan terugzond.
Vaak speelde een moslimvriendje uit de staat bij hen thuis en Theo vroeg
waarom ze niet naar zijn vriendje thuis gingen. Dat mocht niet van de
moslimmama. Zijn zoon zou het huis haram, vies maken.
En dat zijn dan je overburen in je eigen land waar wij
om onze blauwe ogen of zwarte huid de haat krijgen
te verdragen van niet westerse islamisten die een
eigen wereldordening willen opleggen door onze taal
te leren en de macht te grijpen vanwege hun door de
kapitalistisch langs elkaar heen leving en afhankelijkheid
van de geldecomonie maatschappelijk ondergeschikte positie.
Verder uit Trouw;
Een opvallend lied is ’Reviens-moi’ voor Theo van Gogh. „In het Frans. Sjiek voor Theo, hij kwam toch uit Wassenaar.” Aan haar sleutelbos hangt nu nog zijn huissleutel. Ze presenteerden samen een nieuwsprogramma op Talk Radio. Spigt haalde hem vijf uur ’s ochtends op, ’bracht hem met elektroden bij uit zijn comateuze slaap’ en reed met hem naar Hilversum. „En knorrig dat we waren.” Ze mist hem als vriend en als nar. „Hij kon ook heel kwetsend zijn en dat waardeerde ik niet altijd.” Spigt noemde hem eens Deo van Gogh. „Daar ging hij eindeloos op door, hij sprak bijvoorbeeld plagen uit over de mensheid. Op een ochtend was ik het zat, ik zette hem de auto uit en reed door. Op de radio zei ik dat Theo niet kon komen. Hij belde vanaf een tankstation de uitzending in: „Vuile leugenaar! Je hebt me eruit gegooid!” Ik zei: ’Ik vind het vreselijk, kom je hierheen?’ Hij kwam niet want hij had ook zijn trots.” Een week later was het weer goed. Spigt zou die uitzending graag eens terughoren.
De zomer voor zijn dood vertelde hij over zijn filmplannen met Ayaan Hirsi Ali. „Doe je voorzichtig, zei ik, maar dat lachte hij weg. Toen het gebeurde was ik ontzettend kwaad en aangedaan. Vermoord, je krijgt het je mond niet uit.”
Naast het lied voor Theo en enkele liefdesliederen staan er maatschappijkritische nummers op het album. In ’Het hart van onze tijd’ ligt een man al weken dood thuis, en in ’Danse Macabre’ bekritiseert ze de hypocrisie van het Haagse Binnenhof. Ze schreef het tijdens de paspoortaffaire rond Hirsi Ali, die voor Spigt een Jeanne d’Arc is. Een recensent vond de tekst, met regels als ’Dans / Met Judas Iskariot’ ongenuanceerd. „Maar ’Befehl ist Befehl / Wet is wet, l’histoire se repète’, dat ís toch zo. ’kerktoren, minaret / tegen elkaar opgezet’, zingt ze verder. „Polariseren om stemmen te winnen is vreselijk. Ik woonde tien jaar met veel plezier in Spangen en was blij als ik mijn Marokkaanse buurman aan startkabels kon helpen. We kunnen best naast elkaar leven.”
No comments:
Post a Comment